పెద్ద పండగ | ఫణీంద్ర కుప్పిలి

 పెద్ద పండగ | ఫణీంద్ర కుప్పిలి

         చిన్నప్పుడు పెద్ద పండగ అదే.. సంక్రాంతి వచ్చిందంటే అందరూ అమ్మమ్మ వాళ్ళింటికి వెళ్తే.. మేము మాత్రం..  మా తాతయ్య నానమ్మ వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్ళే వాళ్ళం.. అది మా ఊరి నుండి ఓ పది పదిహేను కిలోమీటర్ల దూరంలో ఉన్న ఒక పల్లెటూరు.. ఆఫ్కోర్సు మాది కూడా  పల్లెటూరే అయినప్పటికీ..  కొంచెం పెద్ద ఊరు😀.. మేము.. మా ఇద్దరు చిన్నాన్న వాళ్ళ కుటుంబాలు.. దగ్గర్లోనే ఉండే మా మేనత్త వాళ్ల కుటుంబం.. భోగికి ముందు రోజే వీలైనంత వరకు చేరుకునేవాళ్లం.. మా ఊరు నుండి అంత దగ్గరగా ఉన్నప్పటికీ ఆ రోజుల్లో పెద్దగా రవాణా సౌకర్యం ఉండేది కాదు ..ఆ ఊరుకి వెళ్ళటానికి రోజులో కేవలం రెండు లేదా మూడు ట్రిప్పులు మాత్రమే ఒక డొక్కు ప్రైవేటు బస్సు తిరిగేది.. ఆ బస్సు ఎపుడూ ఒక జీవిత కాలం లేటు.. ఇహ దాని పరుగు తల్చుకుంటే ఇప్పటికీ చలి జ్వరం వచ్చేస్తుంది.. అందుకే దాన్ని మేము ముద్దుగా పోతుల బండి😁 అని పిలుచుకునే వాళ్ళం..

ఇహ మేము పండగకి నాలుగు రోజుల ముందే మా తాతయ్య గారూ మమ్మల్ని రమ్మని కబురు పెట్టేవాళ్ళు..  మా తాత గారు రోజులో వచ్చే ప్రతీ బస్సుకు దిగుతామేమో అని ఇంటి నుండి పార్కుకు చిన్న పిల్లాడిలా తిరిగే వారు.. పార్కు అంటే నిజంగా పార్కు అనుకునేరు..అదేంటో అక్కడ కనీసం ఒక విరిగిపోయిన బెంచీ గానీ..ఒక  పిచ్చి మొక్క కూడా ఉండదు.. అక్కడ బడ్డీలుంటాయి.. బస్సు ఆగుతుంది అంతే.. కానీ  మేము లగేజీలన్నీ సర్దుకుని బయలే దేరేసరికి ఎప్పుడూ లేటుగా వచ్చే ఆ పోతులబండి ఆరోజు రికార్డులు బద్దలు కొడుతూ కరెస్టు టైముకి వచ్చేసేది.. దాంతో చేసేది లేక ఉస్సురమంటూ మళ్లీ రాత్రి బస్సు వరకు పడిగాపులు కాసే వాళ్ళం😭.. 

హైదరాబాదు నుండి మా మా చిన్నాన్న వాళ్లు అయినా ఊరు చేరిపోయేవారుగాని.. మేం మాత్రం యధావిధిగా బస్సులు తప్పిపోయి ఏ రాత్రికో ఇంటికి చేరేవవాళ్ళం.. మా సంగతి బాగా తెలిసినప్పటికీ మా నాన్నమ్మ మాత్రం మేము ఎక్కడ ఆకలితో వస్తామో అని అన్ని వంటలు చేసి.. కళ్ళు కాయలు కాసేలా ఎదురు చూసేది.. 

ఇక వెళ్లిన వెంటనే మా మామయ్యతో కలిసి ప్రకృతి పలకరింపు పేరుతో గెడ్డకి బయలు దేరే వాళ్ళం.. ఇహ అంతే.. ఆ సంవత్సరంలో జరిగినవి అన్నీ డిసెంబర్ 31రాత్రి టీవీలో ఇయర్ రౌడంప్ లా చిరంజీవి సినిమాలు మొదలుకుని.. స్కూల్లోని సంగతలు వరకు అన్నీ మాట్లాడేసుకునే వాళ్ళం.. మా తాత గారికి చీకటి పడతానే పడుకుని.. పెందలాడే లేచే అలవాటు.. మేము మాత్రం అర్థ రాత్రికి పడుకుని.. బారెడు పొద్దెక్కినాక గానీ బద్దకం వదిలించుకోని రకం.. సంవత్సరానికి ఓసారి అందరు కలుసుకోవడం వలన.. ఇంట్లో మా అమ్మ వాళ్ళు సైతం అర్థ రాత్రి వరకు గుసగుసలాడుకునే వాళ్లు.. మా తాతగారికి నిద్రాభంగమై.. తిట్ల దండకం ఎత్తుకుంటే గానీ ఎక్కడి వాళ్లు అక్కడ సర్దుకునే వాళ్లు కాదు..

తెల్లవారు ఝామునే భోగి మంట ముట్టించే వాళ్లు.. పడుకుంటే మరి లెగలేమని తెల్లవారు ఝాము వరకు అలాగే ఏదో బాతాఖానీ వేసుకుంటూ గడిపేసి కొంచెం చీకటిగా అందంగానే వెళ్లి భోగి మంట ముట్టించేసే వాళ్ళం.. అందరి కంటే పెద్ద భోగి పిడకల దండని అందులో వేసి.. ఇప్పటి లాగా సెల్ ఫోన్లు.. సెల్ఫీలు లేవు కాబట్టి.. నలుగురు చేరే వరకు ఉండి.. మేమే ముట్టించాం అనే గర్వంతో కూడిన సంతోషంతో ఇంటికి వెళ్ళి.. ఎవరిదో ఒకరిది తలగడ లాక్కుని.. ఫుల్లుగా ముసుగు తన్ని పడుకుండిపోయే వాళ్ళం.. 

ఇహ ఆ భోగి పిడకల తయారీ అనేది ఒక మహా యజ్ఞం.. బోగికి ఓ రెండు మూడు వారాల ముందే మొదలయ్యేది.. రోజూ మధ్యాహ్నం బడి ఎగ్గొట్టేసి మరీ పేడని పోగేసుకుని.. మామూలు పిడక మొదలుకుని.. కుక్క నాలుక వంటి రకరకాల సైజులు షేపుల్లో భోగి పిడకలు తయ్యారు చేసే వాళ్ళం.. వీటిని ఓ పద్ధతిగా.. ఎంతో శ్రద్ధగా ఏదో వాల్ పెయింటింగ్ వేసినట్లు.. గోడలకి కొట్టే వాళ్ళం.. ఆ గోడల్ని సైతం ముందు గానే ఆపెట్టుకునే వాళ్ళం.. ఇక ఎండిన పిడకల్ని పూరి తాడు తో గుచ్చి.. దండల్ని రెఢీ చేసుకునే వాళ్ళం.. కొన్ని సార్లు  దొంగతనాలు.. పిడకల కురుక్షేత్ర సంగ్రామాలు సైతం జరిగేవి😀..

అలాగే బోగీలో వేసే కంపల్ని సైతం ఓ నెల రోజుల ముందు నుండి సేకరించే వాళ్ళం.. రోజు ఏ కత్తో కర్రో పట్టుకుని చెట్ల వెంట.. పుట్ల వెంట ఎండిన కంపలు కోసం.. స్పెషల్ పార్టీ వాళ్లు కొంబింగ్ చేసినట్లు గాలించే వాళ్ళం.. ఎక్కడో పడిపోయి ఉన్న తాటి మొద్దుల్ని నానా తంటాలు పడి లాక్కుని వచ్చి భోగి కంపల్లో వేసే వాళ్ళం.. అవి భోగి నాడు ముట్టిస్తే.. ముక్కనుమ అయ్యే వరకు కూడా రావణ కాష్ఠంలా కాలుతునే ఉండేవి.. ఇక భోగి  రోజు.. ఊళ్ళో బాగా ఏడిపించే హింస రాజుల తలుపుల్నో.. తడకల్నో.. తెచ్చి భోగి మంటల్లో పడేసే వాళ్ళం.. వాళ్లు మా పేర్లు ఎత్తకుండా.. తిట్టిన తిట్టు తిట్టకుండా.. తిట్టే వాళ్లు.. అదేంటో వాళ్లు ఎంత ఎక్కువ తిడితే మేము అంత ఎక్కువ ఆనందంగా ఫీల్ అయ్యే వాళ్ళం😁..

తెల్ల వారి భోగి స్నానాన్ని నలుగు పిండితో చేసే వాళ్ళం.. పెద్ద వాళ్లకు అయితే ఊర్లో మంత్రి వచ్చి.. మర్ధనలు చేసి నలుగు పెట్టే వాళ్లు.. మేము మాత్రం ఎపుడూ కొత్త బట్టలు వేసుకుంటామా అనే ఆతృతలో ఉండే వాళ్ళం.. మాకు ఎలాంటివో ఒకలాంటివి.. భోగి ,పండగ, కనుమ.. మూడు రోజులకు..మూడు జతల బట్టలు ఉండాల్సిందే.. నేను ఎంత వద్దన్నా మా నాన్న అయితే నాకు మా చెల్లికి ఒకే గుడ్డతో బట్టలు కుట్టించే వాళ్లు.. చాలా మంది తల్లిదండ్రులు.. ఇంట్లో  పిల్లలందరికీ ఒకే గుడ్డతో కుట్టించే వాళ్లు.. బ్యాండ్ పార్టీ లా ఉన్నామని పెద్ద వాళ్లు మమ్మల్ని ఆట పట్టించే వాళ్లు.. ఏవో ఒకటి.. మనకు కావాల్సింది కొత్త బట్టలు.. 

ఇహ ఈ బట్టల కుట్టుడు విషయానికొస్తే.. దేవుని చుట్టూ అయిన అన్ని ప్రదక్షినలు చేసుండం కానీ.. కొత్త బట్టలు ఎప్పుడు కుట్టిస్తాడా అని రోజూ టైలర్ చుట్టూ తిరిగే వాళ్ళం.. వాడేమో కొంచెం గుడ్డని మిగుల్చుకుని ఆళ్ళ పిల్లాడికి ఒక లాగునో.. జుబ్బానో కుట్టుకునే వాడు..  ఏమని అడిగితే.. మీకొక్కరికే ఆ బట్టల షాపోడు అమ్మేడా? మీరు కొన్న దగ్గరే నేను కొన్నానని దబాయించే వాడు..

మొత్తానికి ఆడు రోజూ.. పోలవరం ప్రాజెక్టు పూర్తి చేసుడి మాదిరి.. వాయిదాల మీద వాయిదాలు వేస్తూ.. శివరాఖరికి బస్సు ఎక్కె టైముకి ఆపసోపాలు పడి అందించే వాడు.. తీరా భోగి  రోజు కొత్త బట్టలు వేసుకునే సరికి అవి లూజో టైటో.. పొట్టో పొడుగో అయిపోయేవి.. ఏదోలా బాధ పడి వాటిని దరించేసి.. ఓపాలి ఊరు మొత్తం కాకిలా తిరిగేసి.. కనిపించిన ప్రతోడికి పలకరించి మరీ కొత్త బట్టల డాబు చూపించే వాళ్లం.. ఓ నలుగురైదుగురు బావుందని కామెంటితే గానీ సాటిస్ఫెక్షన్ ఉండేది కాదు😀.. 

తెల్లవారు ఝామున హరిదాసు సంకీర్తనలు.. డూడూ బసవన్నలు.. పిట్టల దొరలు.. పగటి వేషగాళ్లు.. సాయంత్రం కోడి పందాలు.. పొట్టేళ్ల పందాలు జరిగేవి.. పెద్దోళ్ళు పేకాటలో బిజీగా ఉంటే.. పిల్లలం ఏ బోకాట దగ్గరో.. లేదంటే ఏ బిజినెస్ గేమో అడుకునే వాళ్ళం.. అక్కడ ఖచ్చితంగా మెగాస్టార్ చిరంజీవి సినిమాలు పడాల్సిందే.. నా వరకు అయితే హీరో అంటే చిరంజీవే.. ఎంత పిచ్చి అంటే.. సినిమాలో చిరంజీవిని విలన్ ఓ మాటన్నా కూడా సహించలేకపోవాడిని.. ఇలా రోజంతా సరదాగా గడిచిపోయేది..

ఇక పండగ అదే సంక్రాంతి రోజు అయితే తెల్లవారే బట్టలు.. పిండి వంటలు అన్నీ పెద్దలకు పెట్టే వాళ్లు.. ఆరోజు వాకిట్లో పెద్ద పెద్ద ముగ్గులు వేసే వాళ్లు.. మొదట్లో పసుపు కుంకుమలు అద్దే వాళ్లు.. ఆ తర్వాతర్వాత రంగు గుండలు కొని దిద్ది.. గొబ్బెమ్మలు పెట్టే వాళ్లు.. సాయంత్రం మా పిల్లలంతా పొలానికి వెళ్లి.. న్యూస్ పేపరు.. అన్న మెతుకులతో తయారు చేసుకున్న గాలి పటాలకు.. ముప్పాము పట్టిన రీలు ఉండని కట్టి.. ఎగరేసుకునే వాళ్ళం.. ఆరోజంతా అలా సరదాగా గడిచి పోయేది.. రాత్రికి పాటలు పద్యాలు పాడే వాళ్లు.. మా తాతయ్య మాకు మహా భారతంలోని కథలు చెప్తుంటే మేము చాలా ఇంట్రెస్ట్ గా వినే వాళ్ళం.. కొన్ని సార్లు అంత్యాక్షరి ఆడుకునే వాళ్ళం.. మాకు రాగంతో పనిలేదు.. నోటికొచ్చినట్లు పాడేయడమే.. మా చిన్నాన్న వాళ్లు హైదరాబాదు లోని వింతలు విశేషాలు చెప్పేవాళ్ళు..

పండగ రోజు నీసు వండరు.. అందువలన కనుమ రోజు తినే వాళ్లకు ముక్క.. తాగే వాళ్లకు చుక్క మస్ట్ గా ఉండాల్సిందే.. దాని కోసం 🐐మాంసం వాటా తెచ్చుకునే వాళ్ళం.. అలాగే నాటు కోళ్లు🐓వేసే వాళ్లు.. కొన్ని సార్లు మర్చిపోయి ఉదయాన్నే గంప ఎత్తి కోళ్లను వదిలేస్తే.. వాటిని పట్టుకోవడం కోసం ఒక చిన్నపాటి లంకా దహణమే జరిగేది🐵😀..

అప్పట్లో ఇన్ని రకాల మసాలాలు.. గార్నేషింగులు ఉండేవి కాదు.. ఉప్పు కారం వేసి.. ఒక రూపాయి గరం మసాల ప్యాకెట్ చింపి కూర మీద జల్లేసి కర్రల పొయ్యి మీద వండితే.. అదేంటో గానీ నాటు కోడి మాంసం యమ టేస్టుగా ఉండేది.. కనుమ రోజు మిగిలిన మాంసాన్ని..  ముక్కనుమ రోజు వండే వాళ్లు..

ముక్కనుమ మర్నాడు అందరం ఎవరి లగేజీలని ఆళ్లు సర్దుకుని.. దొరికింది దొరికినట్టు ఎక్కి..  ఎన్నో అనుభూతుల్ని గుండెల నిండా నింపుకుని.. బరువెక్కిన హృదయాలతో.. తాతయ్య వాళ్లకి వీడ్కోలు చెబుతూ బయలు దేరే వాళ్ళం.. మా తాతయ్య వాళ్లు మాకు పిండి వంటలు అవి మూట కట్టి బస్సు దగ్గరికి తెచ్చి ఇచ్చే వాళ్లు.. అలాగే మా చేతిలో ఓ ఐదో.. పదో మేము వద్దు వద్దంటున్న బలవంతంగా పెట్టే వాళ్లు.. 

తాతయ్య వాళ్ళింట్లో పెద్దగా సౌకర్యాలు అవీ లేకపోయినప్పటికీ.. అక్కడ ఉన్న ఆ నాలుగు రోజులు..ఏదో ఒకటి తిని.. ఎక్కడో ఓ మూల పడుకున్నప్పటికీ.. అందరితో కలిసి తిని తిరిగితే..అదేంటో తెలియని సంబరం అనిపించేది.. మళ్లీ పెద్ద పండగ ఎప్పుడొస్తాదా అని.. సంవత్సరం అంతా ఎదురు చూసేలా ఉండేది.

15.01.2023