ప్రతిబింబం

మౌన గీతం | ఫణీంద్ర కుప్పిలి  ఆకాశం లో కోట్లాది నక్షత్రాలు మెరుస్తున్నా.. నీకు దారి చూపే జాబిలి ముఖం చాటేయడం.. సముద్రం అంచున నిల్చుని నిరంతరం అలల చప్పుళ్ళు వింటున్నా.. నీ ప్రశ్నకి బదులిచ్చే ఒక్క ప్రతిధ్వని రాకపోవడం.. నిన్నటి జ్ఞాపకాల పుటలన్నీ తిరగేస్తున్నా.. నీ నవ్వు తిరిగి రాసే ఒక్క పదం కనబడకపోవడం.. వేల మంది మధ్య నిలబడి ఉన్నా.. నీ గొంతులో ఆ ఒక్క పదం వినబడకపోవడం.. గంటలు రోజులుగా మారుతున్నా.. నీ దూరం తగ్గే ఒక్క అడుగు కూడా కదలకపోవడం.. హృదయం నిండా మాటలు పోగుచేస్తున్నా.. నీకు చెప్పే అవకాశం రాక మౌనంగా కూర్చోవాల్సి రావడం.. చీకటి చుట్టూ ముసిరినా.. నీ వెలుగు వెతికే కళ్ళు మూసుకోలేకపోవడం.. ఈ నిశ్శబ్ధం నా తోడుగా ఉన్నా.. నీ స్మృతి నన్ను వదిలి వెళ్ళకపోవడం.. చివరికి... నువ్వు రాని ప్రతి క్షణం నా లోపలి ప్రపంచాన్ని నిశ్శబ్దంగా కూల్చేయడం… ఆ శూన్యంలో నీ ఒక్క చిరునవ్వు కోసం ఇంకా తడబడుతూ బ్రతకాల్సి రావడం… 25.11.2025

ఒంటరితనం | ఫణీంద్ర కుప్పిలి  చుట్టూ జనసందోహం ఉన్నా, నువ్వు లేకపోవడం.. పెద్ద గది నవ్వులతో నిండి ఉన్నా...  ఆ నవ్వులో ఒక్కటి కూడా నీకోసం కాదని,  నీకు చేరని నిశ్శబ్దమని తెలిసిపోవడం. ​నూరుగురు కళ్లలో చూసినా... నీకు దక్కని ఆ ఒక్క జత చూపు. నీ పేరు పలికినా... ఏ గుండెలోనూ రాతిపలక కదలకపోవడం ఒంటరితనం అంటే... మరణం తర్వాత కాదు... బ్రతికి ఉండగానే... ఎవరికీ గుర్తుండని నిర్జీవ స్థితి. ​అది అలికిడి చేయదు... ఆకారం లేదు. కానీ ప్రతి రాత్రి... గుండెలో ఒక సూక్ష్మ రంధ్రం వేసి... మెల్లగా... నిస్సత్తువగా... నిన్ను నీలోంచి ఖాళీ చేసేస్తుంది.. 22.11.2025

బండబారిన గుండె అడుగున కన్నీటి చెలములెన్నో నవ్వు పులుముకున్న ముఖం చాటున విషాద గాథలెన్నో.. ​బతుకు బరువు మోస్తూ నిట్టూర్చే ఉచ్ఛ్వాసాలెన్నో తోడు లేని ఒంటరి బాటలో అలుపెరుగని అడుగులెన్నో.. ​కలలు కరిగిపోయే తీరంలో మిగిలేటి గాయాలెన్నో వెలుతురు లేని ఈ చీకట్లో ఎదురుచూసే దారులెన్నో.. ఫణీంద్ర కుప్పిలి 13.11.2025

  అస్తిత్వ వేదన | ఫణీంద్ర కుప్పిలి  వెలుగుకూ, చీకటికి నడుమ చిక్కుకున్న అదృశ్యమైన, అంతులేని మాయా ముసురులు... కన్నీటి రుచి తెలిసినవారికే తప్ప, దాని నిజమైన లోతు,ఒక గాయం లాంటిది.. ఎవరూ అర్థం చేసుకోలేరు. ప్రతి నిట్టూర్పులో ఒక క్రొత్త జన్మ దాగుంటుంది, కానీ అది ఎప్పుడూ పూర్తి కాదు, ఎడతెగని బాధలా. ప్రతి నవ్వులో ఒక పాత మరణం మరుగున పడుతుంది, అది మళ్లీ మళ్లీ రక్తసిక్తంగా మేలుకొంటుంది. గతం అనే గర్భంలో భవిష్యత్తు పరుచుకొని ఉంటుంది, కానీ అది ఎప్పుడూ జన్మించదు, కేవలం గర్భస్రావమవుతుంది. వర్తమానం అనేది కాలం నడుమ చీలిక మాత్రమే.. ఒక క్షణం, ఆ తర్వాత శూన్యం,  ఎడారి లాంటి ఒంటరితనం.. ఏది సత్యం? ఏది మిథ్య? ఈ మూల ప్రశ్నలకు జవాబులు లేవు, కానీ ప్రశ్నలే మనల్ని నిరంతరం చీల్చుతూ ఉంటాయి, రక్తం కారుతూ, ఆత్మను కరిగిస్తూ.. జ్ఞాపకాల చెరగులో ఒక మరొక జీవితం మిగిలి ఉంటుంది, కానీ అది ఎప్పుడూ పూర్తి కాదు, ఎడతెగని శూన్యతలా. మరచిపోవడంలోనూ ఒక గొప్ప విజ్ఞానం దాగి ఉంటుంది. అది మరణం లాంటిది, నిశ్శబ్దంగా మింగేస్తుంది.. కన్నీరు ఆరిపోయిన చోట.. ఒక నిశ్శబ్ద శాంతి మొలకెత్తుతుంది. కానీ అది కేవలం మరణం ముసుగు, ఎడారిలో ఒక చిన్...

  ద్వంద్వాతీతం | ఫణీంద్ర కుప్పిలి  ​శాశ్వతంలో అశాశ్వతాన్ని అశాశ్వతంలో శాశ్వతాన్ని శూన్యంలో అనంత బ్రహ్మాండాన్ని బ్రహ్మాండంలో నిశ్శబ్ద శూన్యాన్ని ​అస్పష్టతలో నిత్య స్పష్టతను స్పష్టతలో అంతులేని అస్పష్టతను అంధకారంలో తేజోమయ వెలుగును వెలుగులో గాఢాంధ చీకటిని ​గాంభీర్య మౌనంలో దివ్య నాదాన్ని నాదంలో గంభీర మౌనాన్ని నశ్వరంలో నిజమైన అమరత్వాన్ని అమరత్వంలో అణువణువు నశ్వరతను ​కనువిప్పే దృశ్యమే పరమ సత్యసాక్షి.. అంతటా నిలిచిన చైతన్యమే ఆత్మసాక్షి.. 02.11.2025