అస్తిత్వ వేదన | ఫణీంద్ర కుప్పిలి

 

అస్తిత్వ వేదన | ఫణీంద్ర కుప్పిలి 

వెలుగుకూ, చీకటికి నడుమ చిక్కుకున్న

అదృశ్యమైన, అంతులేని మాయా ముసురులు...

కన్నీటి రుచి తెలిసినవారికే తప్ప,

దాని నిజమైన లోతు,ఒక గాయం లాంటిది..

ఎవరూ అర్థం చేసుకోలేరు.

ప్రతి నిట్టూర్పులో ఒక క్రొత్త జన్మ దాగుంటుంది,

కానీ అది ఎప్పుడూ పూర్తి కాదు, ఎడతెగని బాధలా.

ప్రతి నవ్వులో ఒక పాత మరణం మరుగున పడుతుంది,

అది మళ్లీ మళ్లీ రక్తసిక్తంగా మేలుకొంటుంది.

గతం అనే గర్భంలో భవిష్యత్తు పరుచుకొని ఉంటుంది,

కానీ అది ఎప్పుడూ జన్మించదు, కేవలం గర్భస్రావమవుతుంది.

వర్తమానం అనేది కాలం నడుమ చీలిక మాత్రమే..

ఒక క్షణం, ఆ తర్వాత శూన్యం, 

ఎడారి లాంటి ఒంటరితనం..

ఏది సత్యం? ఏది మిథ్య?

ఈ మూల ప్రశ్నలకు జవాబులు లేవు,

కానీ ప్రశ్నలే మనల్ని నిరంతరం చీల్చుతూ ఉంటాయి,

రక్తం కారుతూ, ఆత్మను కరిగిస్తూ..

జ్ఞాపకాల చెరగులో ఒక మరొక జీవితం మిగిలి ఉంటుంది,

కానీ అది ఎప్పుడూ పూర్తి కాదు, ఎడతెగని శూన్యతలా.

మరచిపోవడంలోనూ ఒక గొప్ప విజ్ఞానం దాగి ఉంటుంది.

అది మరణం లాంటిది, నిశ్శబ్దంగా మింగేస్తుంది..

కన్నీరు ఆరిపోయిన చోట..

ఒక నిశ్శబ్ద శాంతి మొలకెత్తుతుంది.

కానీ అది కేవలం మరణం ముసుగు,

ఎడారిలో ఒక చిన్న నీడ వలె, 

త్వరలోనే కనుమరుగవుతుంది..

12.11.2025