ఎన్ని'కల' భోజనంబు | ఫణీంద్ర కుప్పిలి గతంలో నేను టీచర్ గా పనిచేస్తున్న రోజుల్లో స్థానిక సంస్థలకు ఎన్నికలొచ్చాయి.. ఈ ఎన్నికల డ్యూటీలు అనేవి కొందరికి మహా సరదా అయితే నాలాంటి మరికొందరికి కొంచెం బాధతో కూడుకున్నవి.. దానికి కారణం సాధారణంగా అప్పట్లో ఎన్నికల నిర్వహణ కోసం కేటాయించే అనేక ప్రభుత్వ పాఠశాలల్లో కనీస సౌకర్యాలు ఉండేవి కాదు..దాంతో పాటు పట్టణాలలో అయితే భోజనానికి పెద్దగా ఇబ్బంది ఉండదు.. కానీ అదే పల్లెటూళ్లో అయితే చాలా ఇబ్బంది.. ఇంకా మన సహచరుల సహాయంలేకపోతే పెనంమీద నుండి పొయ్యిలో పడ్డట్టే.. మనకు గతంలో ఇలాంటి స్వీ(హా)టు మెమోరీస్ చాలానే ఉన్నాయి😥 ఇక ఎన్నికల రోజు రానే వచ్చింది.. ఉదయాన్నే బయలుదేరి ఎన్నికల సామగ్రి అందించే ఆఫీసు వద్దకు చేరుకున్నాను..నేను కుంచెం సీనియర్ ని అయినందువల్ల.. నాకు ప్రిసైడింగ్ 'అధికారి' ( పేరు పెద్ద..ఊరు దిబ్బ లాగా..ఈ పదవులన్నీ తేడాలు రానంతవరకే 🤣)గా వేశారు.. భగవంతుడా..ఈసారైనా నాకు మంచోళ్ళు దొరికేలా చూడు స్వామి అని అనుకుంటుండగా..'...ఒరేయ్ మామా.. ఇంతసేపు ఎక్కడున్నావ్ రా..' అనే (గావు)కేక విన్పించింది.. బాగా విన్న గొంతులా ఉందే అని వెనక్కి త...
"(అ)పుత్రస్య గతిర్నాస్తి ..."| ఫణీంద్ర కుప్పిలి అదో గవర్నమెంట్ ఆఫీసు.. అక్కడ ఆఫీసర్ సీట్లో ఒక కుర్రాడు ఠీవిగా కూర్చుని.. చాలా హుషారుగా తన పని చేసుకుంటున్నాడు.. ఇంతలో అటెండర్ వచ్చి.. సార్ మిమ్మల్ని కలవడానికి..మీ నాన్న గారు వచ్చారు..అని చెప్పాడు.. దాంతో అదోలా అతనివైపు చూసి లోనికి పంపించమన్నట్లు సైగ చేశాడు.. కాసేపటికి ఒక అతను..బాగా మాసిపోయిన బట్టల్లో లోపలికి వచ్చి ఎదురుగా నిల్చున్నాడు.. కనీసం కూర్చోమని కూడా అనకుండా '..ఇక్కడకు ఎందుకొచ్చావ్..' అని చిరాకుగా మొహం పెట్టి అడిగాడు.. అతను అదేమీ పట్టించుకోకుండా..' ఫోన్ చేస్తే..లిఫ్ట్ చేయడం లేదు..'మాట పూర్తికాకుండానే..'నీలాగా నేనేమి పనీపాట లేకుండా..ఖాళీగా ఉన్నానా?..' అని ఇంకేదో అనబోతుంటే..'అలా అని కాదురా..నీకు ఇంతకుముందే చెప్పాను కదరా..ఇంటి మీద డబ్బు ఇచ్చిన వాడు..ఇప్పటికే నీ కొడుక్కి ఉద్యోగ వచ్చి చాలా ఏళ్ళయింది..పెళ్లి కూడా చేశావ్.. ఇంకెప్పుడు నా అప్పు తీరుస్తావ్? లేదంటే బాకీ కింద ఇల్లు అమ్మేయ్..'అని రోజూ ఇంటికొచ్చి గొడవ చేస్తున్నాడురా.. నువ్వు తల్చుకుంటే..ఆ బాకీ తీర్చడం పెద్ద...
మొబైలోపాఖ్యానం..| ఫణీంద్ర కుప్పిలి. సాయంత్రం స్కూల్ అయ్యాక రోడ్డు పై దుమ్ము ధూళిలో.. ప్రారంభోత్సవానికి రావాల్సిన మంత్రి గారి కోసం ఎదురు చూసే కార్యకర్తల్లా.. బస్సు🚌 కోసం ఎదురు చూస్తుంటాం.. యధావిధిగా రావాల్సిన టైముకి ఒక గంట లేటుగా వచ్చి..హడావుడి చేసే మంత్రి గారిలా సై(హ)రన్ మోగించుకుంటూ మునుషుల మీదకి దూసుకొచ్చే మన ప్రగతి చక్రం(గదేలెండి మన ఎర్ర బస్సు)పైకి.. ఎక్కడున్నారో గానీ..వరదలప్పుడు విసిరే పోట్లల కోసం ఎగబడినట్లు.. ఒక్కసారిగా చుట్టుముట్టారు.. ఆ రష్ లో నా కళ్లాభరణాలతో (అదేనండీ కళ్ళద్దాలు🤓) బస్సేక్కే సాహసం చేయలేక.. సంవత్సరమంతా వెనకాల తిప్పించుకుని.. శివరాఖరున రాఖీ కట్టి..అన్నయ్యా అని పిలిచినపుడు.. మనకు జీవితం మీద కలిగే..విరక్తి 🤒లాంటి ఫీలింగ్ తో.. ఉస్సురమంటూ మరో బస్సుకై ఎదురు చూస్తూ నిల్చున్నా... మొత్తానికి ఎలాగోలా ఒక డొక్కు క్యాబ్ పట్టుకుని..రాత్రి 7.30కి కాళ్ళీడ్చుకుంటూ కొంపకి చేరి..కాలింగ్ బెల్ నొక్కా.. సాధారణంగా.. తలుపు తీయగానే.. మెలకువగా ఉంటే..మా బుడ్డోడు.. 'డాడు..డాడు' (వాడికింకా సరిగా మాటలు రావు..)అంటూ పరిగెత్తుకుంటూ 🏃వచ్చి..నా మెడకు న...