మాతృ దేవోభవ
మాతృ దేవోభవ | ఫణీంద్ర కుప్పిలి
అదొక చిన్న కాలనీ..ఆ కాలనీకి చివరన ఒక పెంకుటిల్లు..చుట్టూ రకరకాల చెట్లతో ఎంతో ఆహ్లాదకరమైన వాతావరణం.. ఆ ఇంట్లో మా కుటుంబం నివసిస్తుండేది.. మా నాన్నగారు వెటర్నరీ డాక్టర్ కావడంతో..రాత్రి పగలూ తేడా లేకుండా తిరుగుతుండే వారు.. అర్థ రాత్రి వచ్చి తలుపుతట్టినా కూడా.. విసుక్కోకుండా వెంటనే బయలుదేరి వెళ్లిపోయేవారు.. ఎపుడూ కేసులతో చాలా బిజీ గా ఉండటంతో..మా నాన్నకు మాతో గడిపే సమయం పెద్దగా దొరికేది కాదు.. దానితో మాకు మా అమ్మతో ఎక్కువ అటాచ్మెంట్ ఉండేది..
ఇదే విషయమై చాలా సార్లు మా అమ్మ చాలా బాధపడుతుండేది.. అపుడు మానాన్న అంటుండేవారు..'మనిషికి కష్టం వస్తే చెప్పుకోగలడు.. పాపం అవి మూగజీవాలు.. వాటి కష్టం ఎవరితో చెప్పుకుంటాయి.. పైగా మనుషులకైతే ఎవరన్నా వైద్యం చేస్తారు.. ఆ ముగజీవాలకి చేస్తే ఎంతో పుణ్యం..' అంటూ..డబ్బులకు ఆశించకుండా తన వృత్తి ధర్మాన్ని త్రికరణ శుద్దిగా నిర్వర్తించేవారు..
దానితో ఇంటికి సంబంధించిన ప్రతి విషయంలోనూ.. ఒక మగాడిలా మా అమ్మ నిలబడి చేసేది.. పైగా తాను ఒక వ్యవసాయ కుటుంబం నుండి రావడంతో.. ఎలాంటి మోటు పని అయినా మొండిగా చేసేయగలిగేది..
చివరి ఇల్లు కావడంతో పాటు.. చుట్టూ పొలాలు అవడంతో.. రాత్రిపూట కొంచెం భయంగానే ఉండేది.. అప్పటికి మా ఇంటికి కాంపౌండ్ వాల్ కూడా లేకపోవడంతో.. ముఖ్యంగా వర్షాకాలంలో పురుగు బుట్రా తో చాలా ఇబ్బంది పడుతుండే వాళ్ళం..
మా చిన్నతనంలో కరెంట్ పోవడం అనేది సర్వసాధారణం.. రోజులో అత్యధిక భాగం పవర్ కట్ తోనే గడిచిపోయేది..రాత్రిళ్ళు అయితే ఇంచుమించుగా.. సంవత్సరం పొడవునా.. అంధకారమే.. అదేదో 'మా ' టీవీలో ..'యాడ్స్ మధ్యలో వచ్చే సినిమాలాగ 😂😂' ఎపుడో గుర్తొచ్చినపుడు కరెంట్ ఇస్తుండేవాడు.. అప్పటికి ఇంకా ఈ ఇన్వెరటర్లు.. సోలార్ ల్యాంపులు పెద్దగా లేవు.. ఉన్నా కూడా మాకు కొనే స్థోమత లేకపోవడంతో.. రాత్రిళ్ళు చీకట్లోనే గడిచిపోయేవి.. మా చదువులు చాలా వరకూ సంకనాకిపోయినా.. ఒక విషయంలో మాత్రం కరెంటోడికి చాలా థాంక్స్ చెప్పుకోవాలి.. ఎందుకంటే.. రాత్రిళ్ళు పిల్లలందరూ కలిసి ఆటలు.. పాటలతో సరదాగా 'విలువైన' కాలాన్ని.. హారతి కర్పూరంలా కరిగించేసే వాళ్ళం..
* * *
ఒకరోజు రాత్రి బయట పెద్ద పెద్ద ఉరుములు మెరుపులతో..ఆకాశం బద్దలయిందా అన్నట్లు.. విపరీతమైన గాలి వాన.. అనుకోకుండా ఏదో పని మీద ఊరెళ్లిన మానాన్న.. చివరి నైట్ హాల్ట్ బస్సు కూడా తప్పిపోవడంతో..ఇంటికి రాలేక అక్కడే ఉండి పోయారు..అప్పట్లో మాకు ఆవులు ఉండేవి.. కేవలం పాలకోసమే అని కాకుండా.. వాటిని మా కుటుంబ సభ్యుల్లా..ఎంతో ప్రేమగా చూసుకునే వాళ్ళం.. వాటిని ప్రక్కనే ఖాళీగా ఉన్న ఒక పెంకుటిల్లులో కట్టే వాళ్ళం.. ఆవులు పెద్దగా అరుస్తుండడంతో.. ఏమయిందో చూద్దామని మా అమ్మ లాంతరు తీసుకుని బయలుదేరింది..
నేను చిన్నప్పటి నుండి వస్తువుల్ని రిపేరు(..బాగు చేయడం కాదు😂😂) చేయడం లో సిద్ధ హస్తుడిని కావడంతో.. ఇంటి కోసం కొన్న 'పదో' టార్చిలైటు కూడా నాపాలన పడి పెంటమీదకి చేరింది.. దాంతో చేసేది లేక లాంతరే దిక్కయింది..మా అమ్మ వెనకాలే నేనూ తోకలా ఫాలో అయ్యా.. తలుపు తీసి బయటకు వెళ్లే ప్రయత్నం చేసే సరికి..ఒక్క సారిగా ఇంటి బయట ఉన్న నీరు..మాఇంట్లోకి వచ్చేసింది..
మాది కొంచెం పాత ఇల్లు కావడంతో..తర్వాతి కాలంలో వేసిన రోడ్లు వలన..రోడ్డు కంటే కొంచెం లోతట్టులో ఉంటుంది..అదీకాక కాలనీలో చివరి ఇల్లు కావడంతో..కాలనీ నీరు మొత్తం మా ఇంటి దగ్గరికి వచ్చి చేరుతుంది..దానితో వర్షాకాలం కొంచెం ఇబ్బంది పడుతుండే వాళ్ళం.. ఆ పాత ఇల్లు పడగొట్టేసి..కొత్త డాబా ఇల్లు కట్టుకుందామని.. మా అమ్మ ఎపుడూ మా నాన్నతో గొడవపడటం.. ఎప్పటిలాగే.. ఈసారి వర్షాకాలం వచ్చేలోగా మొదలు పెట్టేద్దాం అనే..రొటీన్ డయిలాగు విని విని విసిగిపోయాం..
ఆయితే..ఇంట్లోకి ఒక్కసారిగా నీరు వచ్చేయడం తో..ఇల్లు మొత్తం అడుగు నీటితో నిండిపోయింది.. మా అమ్మ మా ఇద్దరినీ కటకటాల(..గ్రిల్స్ లాంటివి) పైకి ఎక్కించి..ఇంకో పక్క చేతికి దొరికిన సామాన్లని పైన పెట్టసాగింది..
కరెంట్ లేదు..పైగా చేతిలో ఉన్న లాంతరు మోసం చేసి..ఆరిపోయింది.. చిమ్మ చీకటి..బయట హోరున వర్షం..ఇంటిలో నీరు..చుట్టూ పక్కల ఎవరూ పలికే పరిస్థితి లేదు..ఇంట్లో నాన్న లేడు.. చాలా భయంగా ఉంది..మా చెల్లి గుక్క తిప్పకుండా ఏడుస్తోంది..నేను బాగా చిన్న వాడిని అయినప్పటికీ.. మా చెల్లిని ఉరుకోబెట్టే ప్రయత్నం చేస్తున్నా.. దానిని ఒక మంచంపైన కూర్చోబెట్టి..మా అమ్మకి సాయం చేయడానికి నీటిలో దిగానో లేదో..నా కాళ్ళని తాకుతూ..ఏదో స్పీడ్ గా వెళ్లినట్లు అనిపించింది..
నేను ఒక్క సారిగా '...అమ్మా' అని గట్టిగా కేక వేసాను..మా అమ్మ గబుక్కున నన్ను ఎత్తుకుని.. నువ్వెందుకు నీటిలో దిగావురా అంటూ గట్టిగా వాటేసుకుంది..నేను ఇంకా భయంతో వణుకుతూ ఉన్నాను..నోటంట మాట రావటం లేదు..ఏమయింది నాన్నా? నేనున్నాను గా అంటూ ఓదార్చుతోంది.. నేను.. మెల్లగా '..అమ్మా..పాము..' అంటూ నీటివైపు చూపించా..అంతే.. అదెక్కడ మాకు కరిచేస్తుందో అని.. నన్ను..మా చెల్లిని.. ఇద్దరినీ రెండు చంకల్లో ఎత్తుకుని..అలాగే నిలబడిపోయింది.. 'అమ్మకి ఎక్కడ కరిచేస్తుందో అని భయంతో మేమిద్దరం..ఏడుస్తూనే ఉన్నాం..
ఎంత టైము అయిందో తెలీదు..ఏడ్చి ఏడ్చి అలాగే పడుకుండిపోయాం..సడెన్ గా తెలివి వచ్చి చూసే సరికి బయట తెల్లగా కనిపిస్తోంది.. వర్షం కూడా వెలిసింది..ఇంట్లో నీరు కూడా మెల్లగా తగ్గింది..మా అమ్మ మమ్మల్ని ఇద్దరినీ ఎత్తుకుని కొయ్యబారిపోయింది.. నేను కిందికి దిగి గట్టిగా కేకలు వేయడంతో.. ఈలోకంలోకి వచ్చిన మా అమ్మ..మమ్మల్ని ఇద్దరినీ గట్టిగా వాటేసుకుని ఏడ్చేసింది..మెల్లగా చుట్టూ ప్రక్కల వాళ్ళు వచ్చి.. ఏమి జరిగిందంటూ ఆరాలు తీయటం మొదలు పెట్టారు..నేను మాత్రం అలాగే మా అమ్మని కన్నార్పకుండా చూస్తూ ఉండిపోయాను..
13.05.2018
అదొక చిన్న కాలనీ..ఆ కాలనీకి చివరన ఒక పెంకుటిల్లు..చుట్టూ రకరకాల చెట్లతో ఎంతో ఆహ్లాదకరమైన వాతావరణం.. ఆ ఇంట్లో మా కుటుంబం నివసిస్తుండేది.. మా నాన్నగారు వెటర్నరీ డాక్టర్ కావడంతో..రాత్రి పగలూ తేడా లేకుండా తిరుగుతుండే వారు.. అర్థ రాత్రి వచ్చి తలుపుతట్టినా కూడా.. విసుక్కోకుండా వెంటనే బయలుదేరి వెళ్లిపోయేవారు.. ఎపుడూ కేసులతో చాలా బిజీ గా ఉండటంతో..మా నాన్నకు మాతో గడిపే సమయం పెద్దగా దొరికేది కాదు.. దానితో మాకు మా అమ్మతో ఎక్కువ అటాచ్మెంట్ ఉండేది..
ఇదే విషయమై చాలా సార్లు మా అమ్మ చాలా బాధపడుతుండేది.. అపుడు మానాన్న అంటుండేవారు..'మనిషికి కష్టం వస్తే చెప్పుకోగలడు.. పాపం అవి మూగజీవాలు.. వాటి కష్టం ఎవరితో చెప్పుకుంటాయి.. పైగా మనుషులకైతే ఎవరన్నా వైద్యం చేస్తారు.. ఆ ముగజీవాలకి చేస్తే ఎంతో పుణ్యం..' అంటూ..డబ్బులకు ఆశించకుండా తన వృత్తి ధర్మాన్ని త్రికరణ శుద్దిగా నిర్వర్తించేవారు..
దానితో ఇంటికి సంబంధించిన ప్రతి విషయంలోనూ.. ఒక మగాడిలా మా అమ్మ నిలబడి చేసేది.. పైగా తాను ఒక వ్యవసాయ కుటుంబం నుండి రావడంతో.. ఎలాంటి మోటు పని అయినా మొండిగా చేసేయగలిగేది..
చివరి ఇల్లు కావడంతో పాటు.. చుట్టూ పొలాలు అవడంతో.. రాత్రిపూట కొంచెం భయంగానే ఉండేది.. అప్పటికి మా ఇంటికి కాంపౌండ్ వాల్ కూడా లేకపోవడంతో.. ముఖ్యంగా వర్షాకాలంలో పురుగు బుట్రా తో చాలా ఇబ్బంది పడుతుండే వాళ్ళం..
మా చిన్నతనంలో కరెంట్ పోవడం అనేది సర్వసాధారణం.. రోజులో అత్యధిక భాగం పవర్ కట్ తోనే గడిచిపోయేది..రాత్రిళ్ళు అయితే ఇంచుమించుగా.. సంవత్సరం పొడవునా.. అంధకారమే.. అదేదో 'మా ' టీవీలో ..'యాడ్స్ మధ్యలో వచ్చే సినిమాలాగ 😂😂' ఎపుడో గుర్తొచ్చినపుడు కరెంట్ ఇస్తుండేవాడు.. అప్పటికి ఇంకా ఈ ఇన్వెరటర్లు.. సోలార్ ల్యాంపులు పెద్దగా లేవు.. ఉన్నా కూడా మాకు కొనే స్థోమత లేకపోవడంతో.. రాత్రిళ్ళు చీకట్లోనే గడిచిపోయేవి.. మా చదువులు చాలా వరకూ సంకనాకిపోయినా.. ఒక విషయంలో మాత్రం కరెంటోడికి చాలా థాంక్స్ చెప్పుకోవాలి.. ఎందుకంటే.. రాత్రిళ్ళు పిల్లలందరూ కలిసి ఆటలు.. పాటలతో సరదాగా 'విలువైన' కాలాన్ని.. హారతి కర్పూరంలా కరిగించేసే వాళ్ళం..
* * *
ఒకరోజు రాత్రి బయట పెద్ద పెద్ద ఉరుములు మెరుపులతో..ఆకాశం బద్దలయిందా అన్నట్లు.. విపరీతమైన గాలి వాన.. అనుకోకుండా ఏదో పని మీద ఊరెళ్లిన మానాన్న.. చివరి నైట్ హాల్ట్ బస్సు కూడా తప్పిపోవడంతో..ఇంటికి రాలేక అక్కడే ఉండి పోయారు..అప్పట్లో మాకు ఆవులు ఉండేవి.. కేవలం పాలకోసమే అని కాకుండా.. వాటిని మా కుటుంబ సభ్యుల్లా..ఎంతో ప్రేమగా చూసుకునే వాళ్ళం.. వాటిని ప్రక్కనే ఖాళీగా ఉన్న ఒక పెంకుటిల్లులో కట్టే వాళ్ళం.. ఆవులు పెద్దగా అరుస్తుండడంతో.. ఏమయిందో చూద్దామని మా అమ్మ లాంతరు తీసుకుని బయలుదేరింది..
నేను చిన్నప్పటి నుండి వస్తువుల్ని రిపేరు(..బాగు చేయడం కాదు😂😂) చేయడం లో సిద్ధ హస్తుడిని కావడంతో.. ఇంటి కోసం కొన్న 'పదో' టార్చిలైటు కూడా నాపాలన పడి పెంటమీదకి చేరింది.. దాంతో చేసేది లేక లాంతరే దిక్కయింది..మా అమ్మ వెనకాలే నేనూ తోకలా ఫాలో అయ్యా.. తలుపు తీసి బయటకు వెళ్లే ప్రయత్నం చేసే సరికి..ఒక్క సారిగా ఇంటి బయట ఉన్న నీరు..మాఇంట్లోకి వచ్చేసింది..
మాది కొంచెం పాత ఇల్లు కావడంతో..తర్వాతి కాలంలో వేసిన రోడ్లు వలన..రోడ్డు కంటే కొంచెం లోతట్టులో ఉంటుంది..అదీకాక కాలనీలో చివరి ఇల్లు కావడంతో..కాలనీ నీరు మొత్తం మా ఇంటి దగ్గరికి వచ్చి చేరుతుంది..దానితో వర్షాకాలం కొంచెం ఇబ్బంది పడుతుండే వాళ్ళం.. ఆ పాత ఇల్లు పడగొట్టేసి..కొత్త డాబా ఇల్లు కట్టుకుందామని.. మా అమ్మ ఎపుడూ మా నాన్నతో గొడవపడటం.. ఎప్పటిలాగే.. ఈసారి వర్షాకాలం వచ్చేలోగా మొదలు పెట్టేద్దాం అనే..రొటీన్ డయిలాగు విని విని విసిగిపోయాం..
ఆయితే..ఇంట్లోకి ఒక్కసారిగా నీరు వచ్చేయడం తో..ఇల్లు మొత్తం అడుగు నీటితో నిండిపోయింది.. మా అమ్మ మా ఇద్దరినీ కటకటాల(..గ్రిల్స్ లాంటివి) పైకి ఎక్కించి..ఇంకో పక్క చేతికి దొరికిన సామాన్లని పైన పెట్టసాగింది..
కరెంట్ లేదు..పైగా చేతిలో ఉన్న లాంతరు మోసం చేసి..ఆరిపోయింది.. చిమ్మ చీకటి..బయట హోరున వర్షం..ఇంటిలో నీరు..చుట్టూ పక్కల ఎవరూ పలికే పరిస్థితి లేదు..ఇంట్లో నాన్న లేడు.. చాలా భయంగా ఉంది..మా చెల్లి గుక్క తిప్పకుండా ఏడుస్తోంది..నేను బాగా చిన్న వాడిని అయినప్పటికీ.. మా చెల్లిని ఉరుకోబెట్టే ప్రయత్నం చేస్తున్నా.. దానిని ఒక మంచంపైన కూర్చోబెట్టి..మా అమ్మకి సాయం చేయడానికి నీటిలో దిగానో లేదో..నా కాళ్ళని తాకుతూ..ఏదో స్పీడ్ గా వెళ్లినట్లు అనిపించింది..
నేను ఒక్క సారిగా '...అమ్మా' అని గట్టిగా కేక వేసాను..మా అమ్మ గబుక్కున నన్ను ఎత్తుకుని.. నువ్వెందుకు నీటిలో దిగావురా అంటూ గట్టిగా వాటేసుకుంది..నేను ఇంకా భయంతో వణుకుతూ ఉన్నాను..నోటంట మాట రావటం లేదు..ఏమయింది నాన్నా? నేనున్నాను గా అంటూ ఓదార్చుతోంది.. నేను.. మెల్లగా '..అమ్మా..పాము..' అంటూ నీటివైపు చూపించా..అంతే.. అదెక్కడ మాకు కరిచేస్తుందో అని.. నన్ను..మా చెల్లిని.. ఇద్దరినీ రెండు చంకల్లో ఎత్తుకుని..అలాగే నిలబడిపోయింది.. 'అమ్మకి ఎక్కడ కరిచేస్తుందో అని భయంతో మేమిద్దరం..ఏడుస్తూనే ఉన్నాం..
ఎంత టైము అయిందో తెలీదు..ఏడ్చి ఏడ్చి అలాగే పడుకుండిపోయాం..సడెన్ గా తెలివి వచ్చి చూసే సరికి బయట తెల్లగా కనిపిస్తోంది.. వర్షం కూడా వెలిసింది..ఇంట్లో నీరు కూడా మెల్లగా తగ్గింది..మా అమ్మ మమ్మల్ని ఇద్దరినీ ఎత్తుకుని కొయ్యబారిపోయింది.. నేను కిందికి దిగి గట్టిగా కేకలు వేయడంతో.. ఈలోకంలోకి వచ్చిన మా అమ్మ..మమ్మల్ని ఇద్దరినీ గట్టిగా వాటేసుకుని ఏడ్చేసింది..మెల్లగా చుట్టూ ప్రక్కల వాళ్ళు వచ్చి.. ఏమి జరిగిందంటూ ఆరాలు తీయటం మొదలు పెట్టారు..నేను మాత్రం అలాగే మా అమ్మని కన్నార్పకుండా చూస్తూ ఉండిపోయాను..
13.05.2018