స్వాతంత్ర్య గీతిక

...స్వాతంత్ర్య గీతిక | ఫణీంద్ర కుప్పిలి

మా స్కూల్ లో స్వాతంత్ర్య దినోత్సవ వేడుకలు చాలా ఘనంగా జరిగాయన్న ఆనందంలో..ఎర్రగా కాల్చిన అట్లకాడతో వాత  పెడుతున్నట్లుగా ఉన్న ఎండని సైతం లెక్క చేయకుండా.. యమా స్పీడుగా యమహా బైకుపై ఇంటికొచ్చి పడ్డా.. ఇంటికొచ్చాక గానీ శ్రీమతి వూరికి వెళ్లిందన్న విషయం గుర్తుకు రాలేదు..అప్పటికే కడుపులో ఏనుగులు పరిగెత్తుతుండంతో..ఇగ వండుకుని తినే ఓపిక లేక..ఎపుడూ వెళ్లే మెస్ కి పరిగెత్తా..

బాగా వండితే.. జనాలు ఎక్కడ ఓ నాలుగు ముద్దలు ఎక్కువ తినేస్తారా అన్నట్లు..తినాలని ఉన్నా.. తినలేని నిస్సహాయ స్థితిలోకి నెట్టేస్తాడు..ఆ మెస్ యజమాని.. మొత్తానికి '..నిద్ర సుఖమెరగదు.. ఆకలి రుచి ఎరుగదు..' అన్నట్లు..ఏవో నాలుగు మెతుకులు కడుపులోకి కుక్కి.. బతుకు జీవుడా అనుకుంటూ బయటపడ్డా..

బయట బైకు తీసేముందు..అక్కడ ఆరుబయట ఎర్రటి ఎండలో..కాలుతున్న కడుపుతో..అంతకు మించి..గుండెని మండిస్తున్న బాధతో..ఓ ముసలాయన గార్డు డ్రెస్సులో అత్యంత దీనంగా కనిపించాడు..అపుడు గుర్తొచ్చింది..నేను ఆకలి మీద ఉండటంతో నా కళ్ళకి అతను మెస్ లోకి వెళ్ళేటప్పుడు కనిపించలేదని..ఈ వయసులో నేనె ఒక్కపూట ఆకలి తట్టుకోలేకపోయా..అటువంటిది ప్రతీరోజూ అందరూ తిన్నాక..ఏ మూడింటికో మిగిలిన దాన్ని తినే ఆ పెద్దాయన పరిస్థితి ఎంటో అని..ఒక్కసారిగా నాకళ్లలో నీళ్లు తిరిగాయి..

                           *.    *.    *

               " జీవిత చరమాంకంలో హాయిగా బ్రతుకువెళ్లదీయాలని  సాధారణంగా ప్రతీ ఒక్కరు కోరుకుంటారు..కానీ ఈ పెద్దాయన ఈ వయసులో ఎందుకు ఇంత కష్ట పడుతున్నాడా? " అని ఒకసారి అతన్ని అడిగా..అతను తన క(వ్య)ధ ని చెప్పసాగాడు..

ఒకప్పుడు అతనొక చిన్న రైతు..తనకున్న కొద్దిపాటి పొలాన్ని సాగు చేసుకుంటూ ఉన్న దాంట్లో హాయిగా బ్రతుకుతుండేవాడు.. కానీ ఏటికేడు వర్షాలు ముఖం చాటేయ్యడం.. భూగర్భజలాలు ఎండిపోవడం.. వ్యవసాయంలో రైతుని పుట్టి ముంచుతున్న నకిలీ విత్తనాలు మొదలుకుని.. ఎరువులు.. కీటకనాశనులు.. పెరుగుతున్న ఖర్చులు.. తగ్గుతున్న ఆదాయాలు.. వేలకోట్లలో ఉండే కేటాయింపులు.. అదేదో సినిమాలో ప్రకాష్ రాజ్ చూపించిన ' ఐస్ క్యూబ్ ' ఉదాహరణలాగా..చేతులు మారి దిగువ స్థాయి..ఒక అమాయక బక్క చిక్కిన చిన్న సన్నాకారు రైతు వద్దకు చేరుకుని సరికి.. ఏమీ మిగిలే పరిస్థితి లేకపోవడంతో.. దశాబ్దాలుగా నేలతల్లినే నమ్ముకుని బ్రతుకుతున్న రైతుల ఊపిరి తీస్తున్నాయి..

అలాగే ఈ పెద్దాయన కూడా ఏటికేడు వ్యవసాయంలోని నష్టాలతో..వడ్డీ వ్యాపారుల కబంధ హస్తాలలో చిక్కుకుని.. చివరికి విధిలేని పరిస్థితుల్లో.. తనకున్న కొద్దిపాటి భూమిని అమ్ముకుని..అప్పుల ఊబి నుండి అయితే బయట పడ్డాడు కానీ.. వ్యవసాయం తప్ప మరే ఇతర పనీ ఎరుగని పెద్దాయన.. ఊరిలో పనిలేక..సిమెంట్ పని చేసే సత్తువ లేక చివరకి..పదిమందికీ అన్నం పెట్టిన ఈ అన్నదాత..ఓ నాలుగు మెతుకులు కోసం..ఈ మెస్ వద్ద సెక్యూరిటీ గార్డ్ గా చేరాడు..ఇతని దీనస్థితిని గమనించిన యజమాని.. ఈ పెద్దాయన పట్ల మరింత కర్కశంగా వ్యవరిస్తున్న తీరు నాకు కంట తడి పెట్టించింది..

ఈ మధ్య కొంతకాలం కనిపించని పెద్దాయన మళ్ళీ కనిపించడం తో..ఏమయ్యింది అని వాకబు చేయగా..తీవ్రమైన అనారోగ్యానికి గురవడంతో పనిలేకపోయానని..దాంతో పనిలోంచి తీసేశాడని.. కానీ అంత తక్కువ జీతాన్ని ఎవరు దొరకకపోవడంతో మళ్ళీ పనిలోకి తీసుకున్నాడని సుడులు తిరుగుతున్న కన్నీటిని దాచుకుంటూ.. గుండెలోని బాధని ముని పంటిన అదిమి పెట్టుకుని..ముఖంపై ఓ నిర్జీవమైన నవ్వుని పులుముకుని చెప్పాడు..

ఏమీ చేయలేని నా నిస్సాహయ స్థితికి నన్ను నేనే తిట్టుకుంటూ.. ఉడుతా సాయంగా నా దగ్గరున్న '..ఓ పెద్ద నోటుని..బలవంతంగా అతని జేబులో కుక్కి అతని ముఖం వైపు చూడకుండా..' ఇదేనా ఏడు పదుల నా స్వతంత్ర దేశం అనుకుంటూ..బరువెక్కిన గుండెతో ముందుకు సాగిపోయా..
జైహింద్..